Επόμενο Προηγούμενο Περιεχόμενα
Σε κάθε μεγάλη εταιρεία, υπάρχουν οι δευθυντές, μερικοί
διευθυντές, προιστάμενοι κλπ, κλπ. Η δουλειά του καθενός
είναι να διαμοιράζει τις ευθύνες στους υφισταμένους του,
να μαζεύει δεδομένα από αυτούς και να τα παρουσιάζει
στους προισταμένους του. Η διοίκηση μίας επιχείρησης, όσο
μεγάλη και αν είναι αυτή, δεν είναι και τόσο δύσκολη
υπόθεση, αν έχεις πολλά διοικητικά στελέχη. Τουλάχιστον
τόσα ώστε να μπορεί κάθε στέλεχος να λαμβάνει μία απόφαση
κάθε εβδομάδα (και να μην χρειάζεται η εταιρεία
συχνότερες αποφάσεις). Παράξενο; Ναι, πολύ. Αλλά είναι η
πραγματικότητα. Αν κάποιος για παράδειγμα, ως
προιστάμενος υπηρεσίας μηχανογράφησης, αν και άσχετος από
Η/Υ, αναθέσει την έρευνα αγοράς για λειτουργικό σύστημα
σε έναν υφιστάμενό του (κατά προτίμηση έμπειρο χρήστη
Η/Υ), την έρευνα αγοράς για την βάση δεδομένων σε έναν
άλλο (κατά προτίμηση ένα αναλυτή με ειδικότητα στις
βάσεις δεδομένων), την έρευνα αγοράς για το hardware σε
έναν άλλο (κατά προτίμηση μηχανικό Η/Υ), και αν αυτοί
μπορέσουν να "σπάσουν" αυτές τις πληροφορίες έτσι ώστε να
μπορέσουν να βάλουν άλλους να τις μαζέψουν, τότε το μόνο
που έχει να κάνει ο καθένας τους είναι να "συνθέσει" τα
δεδομένα που του έρχονται "από κάτω" και να τα προωθήσει
"προς τα πάνω".
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποβιβάζω τους managers. Αυτή
η δουλειά όπως την παρουσίασα είναι από μόνη της πολύ
δύσκολη, άσε δε που προυποθέτει ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ επιλογή
προσωπικού. Αυτό όμως δεν αλλάζει τα δεδομένα. Ο κάθε
manager έχει μία ευθύνη την οποία πρέπει να μοιράσει, και
τελικά, αυτό που κάνει για να λειτουργήσει αποδοτικά,
είναι να κρατάει μόνο τα πολύ σοβαρά κομμάτια ευθύνης
πάνω του.
Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα. Πόσες εταιρείες έχουν
ικανοποιητικό αριθμό managers για να μπορέσουν να
μοιράσουν τις δουλειές; Μάλλον καμμία. Το αποτέλεσμα
γνωστό. Η ευθύνη πάλι διασπάται, αλλά αυτή τη φορά
βγαίνει και έξω από την εταιρεία. Τι τον νοιάζει τον Α
manager αν το Linux (π.χ.) είναι πιο σταθερό από τα
Windows (π.χ.). Τίποτα. Αυτό που τον νοιάzει, είναι, αν
κάτι πάει στραβά, να υπάρχει κάποιος άλλος να πάρει την
ευθύνη. Πίσω από το Linux υπάρχουν "ένα μάτσο φοιτητές"
ενώ πίσω από τα Windows υπάρχει "μία ολόκληρη εταιρεία".
Είναι καθαρά θέμα ευθυνών. Και όχι, κανένας manager στην
Ελλάδα δεν πληρώνεται τόσο καλά, ώστε να αποφασίσει να
"ρισκάρει" τη θέση του, κάνοντας έναν απλό συλλογισμό: Τι
εναλλακτικές λύσεις έχουμε;
-
Εμπιστευόμαστε μία μεγάλη εταιρεία, τους πληρώνουμε
αδρά για μία τεχνική υποστήριξη (η οποία μπορεί και να
μην είναι και τόσο αποδοτική αλλά, υπάρχει εκεί ένας
προιστάμενος να πάρει το φταίξιμο), αγοράζουμε το
προιόν τους το οποίο έχει διάρκεια ζωής 5 (π.χ.)
χρόνια, πληρώνουμε κάθε μερική αναβάθμιση που θα
χρειαστούμε (ακόμα και το διόρθωμα των bugs το οποίο
βγαίνει ως άλλη έκδοση του ίδιου προιόντος), και σε
αυτά τα 5 χρόνια θα χρειαστώ άλλο ένα τέτοιο ποσό για
αναπλήρωση - αναβάθμιση. Συνολικό ποσό στα 5 χρόνια
(οπότε θα έχει λήξει η "περίοδος απόσβεσης" 20.000.000
δραχμές).
Υπάρχει κάποιος να πάρει την ευθύνη, αν κάτι δεν
πάει καλά.
-
Εμπιστευόμαστε ένα ελεύθερο (και ελεύθερα
αναπτυσσόμενο) λειτουργικό σύστημα, δεν πληρώνουμε
τίποτα σε καμμία εταιρεία για τεχνική υποστήριξη, δεν
πληρώνουμε τίποτα σε κανέναν για αναβαθμίσεις,
προσλαμβάνουμε ένα - δύο - πέντε άτομα (ανάλογα με το
μέγεθος της επιχείρησης και τον όγκο δουλειάς) τα οποία
ασχολούνται με αυτό μόνο το πράγμα, και δεν θα χρειαστώ
ποτέ ποσό για αναπλήρωση - αναβάθμιση. Συνολικό ποσό
στα 5 χρόνια (για μέτρο σύγκρισης και μόνο, και χάριν
του παραδείγματος, 10.000.000 δραχμές).
Η ευθύνη είναι όλη πάνω μας.
Δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε. Η απόφαση του Έλληνα
manager είναι ξεκάθαρη. Δεν τον απασχολεί το κόστος για την
εταιρεία, όσο αυτός μπορεί να παρουσιάσει έργο και
να
μην κατηγορηθεί ποτέ για λάθος απόφαση.
Στην Γερμανία, από την άλλη μεριά, και την Αμερική,
υπάρχουν εταιρείες οι οποίες πουλάνε Η/Υ με
προεγκατεστημένο Linux ως κύριο λειτουργικό. Εκεί είναι
πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Οι managers, εκτός από άλλη
παιδεία, έχουν και άλλη ελευθερία κινήσεων. Έχουν και
καλύτερους μισθούς. Έχουν και την υποστήριξη των
προισταμένων τους σε θέματα μείωσης του κόστους. Το
αποτέλεσμα γνωστό. Δεν υπάρχει μεγάλη παραδοσιακή εταιρεία
στην Ελλάδα που να χρησιμοποιεί Linux (και μακάρι να έχω
άγνοια και να υπάρχουν). Μόνο οι ISPs οι οποίοι ξεκινούν ως
"παρέα" και λογικά μόλις πάψουν να είναι παρέες και
αρχίζουν να γίνονται επιχειρήσεις, που ο καθένας πρέπει
κάπου να λογοδοτήσει, αλλάζουν οι συσχετισμοί. Πρόσφατο
παράδειγμα το Acropolis Net το οποίο από Linux γύρισε σε
Windows NT. Ξέρετε τι φαντάζομαι πως έγινε; (Το φαντάζομαι,
δεν ξέρω αν είναι σωστό):
Όχι, δεν πίστεψε κανείς ότι είναι τόσο πιο καλά τα NT
ώστε να υποχρεώσουν μία εταιρεία να προβεί σε τέτοιο
κόστος αντικατάστασης (προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι
πιο καλά τα ΝΤ, τελεία). Απλά μπήκαν στο "κύκλωμα"
άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν σχέση με Η/Υ. Καθαροί
managers...
Επόμενο Προηγούμενο Περιεχόμενα
