Επόμενο Προηγούμενο Περιεχόμενα
Βρείτε καταρχήν τον πυρήνα που σας ενδιαφέρει σε rpm,
tar.gz, ή bz2 (αυτό είναι καινούριο format, όχι ιδιαίτερα
διαδεδομένο), πρέπει να έχει μέγεθος γύρω στα 10MB-15MB.
Τον τελευταίο πυρήνα μπορεί κανείς να προμηθευτεί από το
www.kernel.org και τα
mirror sites του, στην περίπτωσή μας το ftp.gr.kernel.org
Για να μαθαίνετε ποιός είναι ο τελευταίος πυρήνας
μπορείτε να ελέγχετε τακτικά το www.linuxhq.com, το
slashdot.org ή το
freshmeat.net.
Ενδεχομένως, έχετε ήδη έναν πυρήνα πρόσφατο στα CD της
διανομής που αγοράσατε. Εγκαταστήστε τον (θα βρίσκεται
στον υποκατάλογο /usr/src/linux), πιάνει περίπου 30MB
αποσυμπιεσμένος.
Τρέξτε make config ή make menuconfig ή
make xconfig, από τερματικό, κονσόλα ή Xwindows
αντίστοιχα. Οι πιο πολλοί θα προτιμήσουν από κονσόλα το
menuconfig. Μπορείτε να διαλέξετε τον κώδικα θέλετε να
υπάρχει στον πυρήνα σας, με τα πλήκτρα Y, N, Module,
Help, δηλαδή να περιληφθεί, να μην, να γίνει module (θα
φορτώνεται δυναμικά, την στιγμή ακριβώς που χρειάζεται),
και βοήθεια σχετικά με κάποια επιλογή.
Συνήθως περιττές επιλογές δεν δημιουργούν προβλήματα,
απλά ο πυρήνας είναι μεγαλύτερος και βγάζει πρόσθετα
μυνήματα στην εκκίνηση. Μερικά πράγματα περιλαμβάνονται
υποχρεωτικά στατικά, πχ scsi, scsi disk support σε
σύστημα με scsi bootable δίσκο (αλλιώς, θα φορτωθεί μεν ο
πυρήνας, αλλά δεν θα μπορεί να διαβάσει το filsystem και
τα υπόλοιπα που χρειάζονται στην εκκίνηση). Επίσης το
filesystem ext2 είναι πάντα Y, ή εάν ξέρετε γιατί το
βγάζετε, άδικα διαβάζετε αυτό το κείμενο. Εάν είναι η
πρώτη φορά που φτιάχνετε πυρήνα, κάντε τις κάρτες ήχου
modules ή αποφύγετε τις εντελώς, γιατί οι ιδιοτροπίες
τους (irq, addresses, dma) και το γεγονός ότι κάποιες
είναι plug-n-play, κάνουν την κατάσταση πολύπλοκη.
cd /usr/src/linux # Τρέξτε du για να δείτε πόσο χώρο πιάνει.
make config # ή make menuconfig ή make xconfig, έχει πολύ χρήσιμο help!
make dep # αυτό είναι απαραίτητο κάθε φορά που τρέχετε make config
make clean # Σβήνει τυχόν προηγούμενα compiles, υποχρεώνει το πλήρες compile
make zImage # μετά από αυτό, υπάρχει ο πυρήνας στο /usr/src/linux/arch/i386/boot/zImage
make modules # Τα modules κανονικά φτιάχνονται πριν αρχίσει η διαδικασία εγκατάστασης
make modules_install # Τα modules αντιγράφονται στο /lib/modules/x.y.z/
make install # προσοχή να υπάρχουν οι σωστές ρυθμίσεις στο /etc/lilo.conf
Η τελευταία εντολή είναι αυτή που θα στήσει τον πυρήνα (συνήθως στο /vmlinuz),
συνδέοντάς τον με τον boot loader LILO. Ένα reboot, θα βάλει τον νέο πυρήνα σε χρήση...
(μόλις βρήκατε τον μοναδικό λόγο που κάνει κανείς reboot με linux).
Πρέπει το αρχείο /etc/lilo.conf, να περιλαμβάνει
την εντολή image=/vmlinuz, εάν τρέξετε την εντολή
make install Επίσης, εάν κάνετε πρώτη φορά την ρύθμιση
αυτή, να έχετε την εντολή install=/dev/fd0 στο
/etc/lilo.conf.
Γενικά, θα πρέπει να είναι και η μοναδική φορά που κάνετε
reboot στο σύστημά σας όταν τρέχετε Linux.
Αλλιώς μάλλον κάτι δεν πάει ή δεν κάνετε καλά: Έχετε
αξιόπιστο hardware; Ή μήπως κάνετε reboot ενώ θα μπορείτε
να το αποφύγετε; Πολλοί κάνουν reboot πχ μόνο και μόνο
για αλλαγές στο υποσύστημα δικτύου. Δεν είναι απαραίτητο:
απλά μπείτε σε Single User mode (συνήθως init S) και
ξαναβγείτε (συνήθως init 2).
Επόμενο Προηγούμενο Περιεχόμενα
