Τα νέα χαρακτηριστικά του RedHat 6.0

DJ Art
Σεπτέμβριος 1999

Λίγο καθυστερημένο βέβαια λόγω καλοκαιριού, αλλά τελικά κατάφερα να γράψω αυτό το άρθρο. Δεν θα κάνω παρουσίαση του RedHat, αλλά θα αναφερθώ στις διαφορές της καινούριας έκδοσης, του πασίγνωστου distribution, από τις προηγούμενες εκδόσεις.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή και ας δούμε τα νέα χαρακτηριστικά της εγκατάστασης του RedHat 6.0, αφού πρώτα πούμε ότι έρχεται με τον kernel 2.2.5-15:

Από αυτήν την έκδοση του RedHat, η εγκατάσταση μπορεί να γίνει μέσω HTTP, εκτός από NFS, και είναι παρόμοια με την εγκατάσταση μέσω FTP.
Ο κύριος κορμός της εγκατάστασης έχει μείνει όπως ήταν στο παρελθόν. Επίσης, για δεύτερη συνεχόμενη έκδοση υπάρχουν τρείς προεπιλογές, οι Workstation και Server, καθώς και η Custom. Η πρώτη διαφορά που συναντούμε είναι στην επιλογή των πακέτων που εγκαθιστούμε (από εδώ και στο εξής μιλάω για την Custom προεπιλογή). Όταν διαλέξουμε να δούμε όλα τα πακέτα που περιλαμβάνει το RedHat, θα βρεθούμε σε ένα menu που τα πακέτα βρίσκονται χωρισμένα σε κατηγορίες, όπως περίπου και στη διανομή SuSE (για παράδειγμα, υπάρχει κατηγορία Base -> Deamons). Αφού λοιπόν διαλέξουμε τα πακέτα που επιθυμούμε και προχωρήσουμε στην εγκατάσταση, βλέπουμε το δεύτερο καινούριο χαρακτηριστικό της εγκατάστασης, κάτι που υπήρχε από παλιά ενσωματωμένο στην εγκατάσταση του SuSE: ο έλεγχος των dependencies. Αν επιλέξαμε να εγκαταστήσουμε ένα πρόγραμμα που χρειάζεται ένα άλλο πακέτο για να δουλέψει, το RedHat μας το γνωστοποιεί και από εκεί και μετά μπορούμε να επιλέξουμε την αυτόματη προσθήκη του πακέτου που απαιτείται ή μπορούμε να το αγνοήσουμε (απλώς το πρόγραμμα δεν θα δουλεύει).
Μια και αναφέρθηκα στα πακέτα που εγκαθιστούμε, να επισημάνω ότι το RedHat 6.0 είναι η πρώτη έκδοση που περιλαμβάνει το K-Desktop. Βέβαια, περιλαμβάνει την έκδοση 1.1.1 pre 2 του δημοφιλέστατου window manager, καθώς την εποχή που κυκλοφόρησε το RedHat 6.0 δεν είχε βγεί ακόμα η τελική σταθερή έκδοση 1.1.1 του KDE. Επίσης, όπως πάντα, το RedHat παρέχει το Gnome συνοδευόμενο από το Enlightenment, ενώ παρέχει και άλλους window managers, όπως ο WindowMaker και o AfterStep. Στα πακέτα επίσης περιέχεται και το x11amp, που τώρα μετονομάστηκε σε xmms.
Προχωρώντας, μόλις εγκατασταθούν τα πακέτα (και αν επιλέξαμε εγκατάσταση του X-Window system), μας εμφανίζεται το καθιερωμένο πρόγραμμα της RedHat, το Xconfigurator, για την αναγνώριση των συσκευών του υπολογιστή μας έτσι, ώστε να γίνουν οι απαράιτητες ρυθμίσεις των X. Μόλις, λοιπόν, την ολοκληρώσουμε και αφού έχουμε διαλέξει κάρτα γραφικών, το RedHat φορτώνει τον X-server που διαλέξαμε με σκοπό να δούμε αν δουλεύουν σωστά τα X. Εδώ συναντάμε κάτι πρωτόγνωρο: Μετά το φόρτωμα του X-server και τις ερωτήσεις αν βλέπουμε σωστά το περιβάλλον των X, μας γίνεται η ερώτηση αν θέλουμε να φορτώνονται αυτόματα τα X μετά το boot του πυρήνα (δηλαδή αν θέλουμε να ορίσουμε στο initdefault του αρχείου /etc/inittab την τιμή 5 (runlevel)).
Τελειώνοντας με την εγκατάσταση, το RedHat υποστηρίζει passwords του τύπου Shadow και Md5. Μετά τον ορισμό του password του root, επιλέγουμε αν θέλουμε υποστήριξη Shadow και Md5, ενώ ένα νέο χαρακτηριστικό που προστέθηκε είναι η υποστήριξη NIS (Network Information Service). Σ' αυτό το σημείο ορίζουμε αν θέλουμε NIS Domain ή NIS Server.

Τελείωσε λοιπόν η εγκατάσταση και προχωράμε στο boot του πυρήνα για να μπούμε στο αγαπημένο μας λειτουργικό. Εδώ παρατηρούμε ακόμα ένα νέο χαρακτηριστικό: Δίπλα από κάθε process που ανοίγει το init αναγράφεται μέσα σε αγκύλες με πράσινο χρώμα OK ή με κόκκινο FAILED, ανάλογα με το αν το συγκεκριμένο process έτρεξε με επιτυχία ή όχι. Για παράδειγμα δίπλα από τον deamon apmd γράφει [OK]. Ο apmd είναι ένας καινούριος deamon που εκμεταλλέυεται το Advanced Power Managment της motherboard (αν υπάρχει), για να κλείνει μόνο του το PC σε περίπτωση shutdown. 'Aλλη δουλειά που αναλαμβάνει ο apmd είναι να προειδοποιεί για την κατάσταση της μπαταρίας του laptop.

Ανοίγοντας τα διάφορα εργαλεία ρυθμίσεων του RedHat παρατηρούμε μερικές μικροαλλαγές. Για παράδειγμα, στο sndconfig, μετά την ρύθμιση της κάρτας ήχου προστέθηκε και ένα MIDI sample για να ακούσουμε αν δουλέυει σωστά ο τομέας MIDI της κάρτας ήχου. Ανοίγοντας το γραφικό εργαλείο printtool που είναι για τη ρύθμιση του printer μας και διαλέγοντας Epson Stylus Color, δίπλα στο Color Depth περιέχονται αρκετά μοντέλα της σειράς (όπως ο 600), ενώ υποστηρίζονται πολλαπλές αναλύσεις εκτύπωσης. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να εκτυπώνουμε σε καλύτερης ποιότητας χαρτιά αν επιθυμούμε.

Ο γραφικός διαχειριστής πακέτων RPM, το Glint, που υπήρχε σε παλιότερες εκδόσεις, δεν υπάρχει στην έκδοση 6.0. Την θέση του την πήρε το GnoRPM, που ακολουθεί το αισθητικό πρότυπο των εφαρμογών για το Gnome. Σε σχέση με το Glint, το GnoRPM έχει καλύτερο navigation στα πακέτα, αφού περιλαμβάνει δύο παράθυρα. Στο αριστερό παράθυρο εμφανίζονται οι κατηγορίες των εγκατεστημένων πακέτων, σαν ξεχωριστός φάκελος η κάθε μία, ενώ όλες μαζί αποτελούν δενδροδιάγραμμα. Στο δεξί παράθυρο εμφανίζονται τα πακέτα που περιλαμβάνει μία κατηγορία, εφόσον την επιλέξουμε. Το GnoRPM διαθέτει κουμπιά για εγκατάσταση/απεγκατάσταση πακέτων, Query, Verify, ενώ διαθέτει και δύο πολύ χρήσιμα κουμπιά που δεν είχε το Glint: Find και Web Find.

Να υπενθυμίσω ότι από λίγο παλιότερες εκδόσεις δεν υπάρχει στο RedHat η εφαρμογή cabaret, που χρησίμευε για την προσθήκη και για το mount/unmount συσκευών και partitions. Η εφαρμογή έτρεχε σε περιβάλλον κονσόλας. Τη "θέση" του σε γραφικό περιβάλλον έχει πάρει το usermount, το οποίο όμως χρησιμεύει μόνο για το mount/unmount των ήδη δηλωμένων συσκευών και partitions, ενώ δεν μπορεί αυτό να προσθέσει στο /etc/fstab συσκευές, όπως έκανε το cabaret. Έτσι, η RedHat συνεχίζει να προτείνει το linuxconf σαν εργαλείο για τις ρυθμίσεις του συστήματος (ίσως να ανταγωνίζεται και το Y.A.S.T. της SuSE). To linuxconf τρέχει τόσο σε περιβάλλον κονσόλας, όσο και σε περιβάλλον X.