Επόμενο
Προηγούμενο
Περιεχόμενα
Ως γνωστόν, το μεγαλύτερο μέρος του Linux είναι γραμμένο
στη γλώσσα προγραμματισμού C, η οποία όπως όλες οι
γλώσσες υψηλού επιπέδου, βασίζεται σε ένα ειδικό
πρόγραμμα (το μεταγλωττιστή) για την μετατροπή της σε
γλώσσα μηχανής. Είναι λοιπόν λογικό, ότι ενεργοποιώντας
συγκεκριμένες επιλογές του τελευταίου, θα μπορέσουμε να
επηρεάσουμε λίγο ως πολύ τα χαρακτηριστικά του τελικού
πυρήνα.
Η μέθοδος των επιλογών του μεταγλωττιστή έχει το
πλεονέκτημα ότι προσφέρει μείωση του μεγέθους του τελικού
πυρήνα, χωρίς επέμβαση στον πηγαίο κώδικα, άρα είναι πιο
γενικά εφαρμόσιμη. Από την άλλη, λάθη στην υλοποίηση του
μεταγλωττιστή τείνουν να παρουσιάζονται ευκολότερα αν
έχουμε ενεργοποιήσει ασυνήθιστες επιλογές και μπορούν να
προξενήσουν ένα μη λειτουργικό πυρήνα!
Καταρχήν, για να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα,
θα χρησιμοποιήσουμε την πιο πρόσφατη έκδοση του
μεταγλωττιστή gcc (3.4.0). Στην έκδοση αυτή, το
υποσύστημα που αναλαμβάνει τη βελτιστοποίηση έχει
βελτιωθεί αρκετά, οδηγώντας σε μικρότερο και γρηγορότερο
κώδικα. Οι επιλογές (options) που θα χρησιμοποιήσουμε
φαίνονται παρακάτω:
-
-Os. Η πιο γνωστή επιλογή για τέτοιες δουλειές, λέει
στο μεταγλωττιστή να μικρύνει όσο μπορεί τον τελικό
κώδικα ακόμη και σε βάρος της απόδοσης. Βέβαια, λόγω
του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν τα σύγχρονα
μηχανήματα, διάφορες φήμες λένε ότι στην πραγματικότητα
οι πυρήνες γίνονται εξίσου ή ίσως και λίγο πιο γρήγοροι
με αυτή την επιλογή. Για να ενεργοποιήσουμε την -Os,
επιλέγουμε "optimize for size" στο μενού "Remove kernel
features"
-
-funit-at-a-time. Επιλέγεται αυτόματα αν χρησιμοποιούμε
τη gcc-3.4.0 ή νεώτερη. Λέει στο μεταγλωττιστή να
φορτώνει ολόκληρο το κάθε αρχείο στη μνήμη, πριν
αρχίσει την παραγωγή τελικού κώδικα (μηχανής). Η
περισσότερη πληροφορία που έχει έτσι ο μεταγλωττιστής
στη διάθεσή του, οδηγεί στην καλύτερη απόρριψη άχρηστου
κώδικα μεταξύ άλλων. Το μόνο κόστος αυτής της επιλογής
είναι λίγη παραπάνω μνήμη στο μηχάνημα που θα κάνει τη
μεταγλώττιση.
-
-mregparm=3. Η λιγότερο ασφαλής από τις επιλογές, αλλά
και αυτή με το μεγαλύτερο όφελος. Αν ενεργοποιηθεί,
αλλάζει τον τρόπο κλήσης των συναρτήσεων στον κώδικα
του πυρήνα. Έτσι, για τα πρώτα τρία ορίσματα κάθε
συνάρτησης δεν θα χρησιμοποιείται πλέον η στοίβα (μικρή
περιοχή της RAM) αλλά οι καταχωρητές, δηλ η γρηγορότερη
(και μικρότερη) μορφή μνήμης σε ένα υπολογιστή. Έτσι ο
πυρήνας γίνεται όχι μόνο μικρότερος αλλά και
γρηγορότερος. Το μειονέκτημα είναι ότι λόγω αυτής της
αλλαγής, τυχόν binary modules που χρησιμοποιούμε (π.χ.
drivers της nVidia ή ασύρματων καρτών γραφικών) παύουν
αυτομάτως να λειτουργούν! Βέβαια, επειδή πρακτικά όλοι
οι οδηγοί για ένα παλιό μηχάνημα είναι λογισμικό
ανοιχτού κώδικα, η επιλογή αυτή θα μπορέσει να ωφελήσει
τους περισσότερους, χωρίς τέτοιου είδους προβλήματα.
Θα ονομάσουμε τον πυρήνα που προέκυψε από αυτές τις
αλλαγές kernel-opts. Τα χαρακτηριστικά του φαίνονται
παρακάτω:
Μέγεθος vmlinux: 1.4Mb
Μέγεθος system: 527kb
Μέγεθος bzImage: 536kb
Ελεύθερη μνήμη: 1616Kb
Χρόνος εκκίνησης: 27s
Όπως παρατηρούμε, καταφέραμε να γλιτώσουμε περίπου 100kb
από ένα ήδη σχετικά μικρό πυρήνα, απλώς με την αναβάθμιση
της gcc και την ενεργοποίηση 2 επιλογών! Σε μεγαλύτερους
πυρήνες μάλιστα έχουν αναφερθεί μειώσεις μεγέθους της
τάξεως των 300kb. Τις παραπάνω επιλογές καλό θα ήταν να
σκεφτούν και οι κάτοχοι καινούργιων μηχανημάτων,
τουλάχιστον όσοι δε χρησιμοποιούν binary drivers.
Επόμενο
Προηγούμενο
Περιεχόμενα
